จากประชาชาติธุรกิจ
ทีมนักวิจัยจากสถาบันวิจัยสัตว์น้ำมอนเทอเรย์ เบย์ (เอ็มบีเออาร์ไอ) นำเสนอผลงานวิจัยใหม่ที่แสดงให้เห็นว่าสัตว์ทะเลมากถึง 3 ใน 4 หรือ 75 เปอร์เซ็นต์สามารถเรืองแสงได้ด้วยตัวมันเอง ซึ่งนอกจากจะเป็นข้อเท็จจริงที่น่าประหลาดใจแล้ว งานวิจัยชิ้นนี้ยังถือเป็นผลวิจัยชิ้นแรกที่สามารถคำนวณในเชิงปริมาณของสัตว์เรืองแสงในมหาสมุทรได้
ทีมวิจัยดังกล่าวซึ่งนำโดย เซเวรีน มาร์ตินี นักวิจัยหลังปริญญาตรีประจำเอ็มบีเออาร์ไอ ใช้วิธีการสำรวจเชิงปริมาณอย่างเป็นระบบ เพื่อหาสัดส่วนของสัตว์น้ำเรืองแสงในบริเวณอ่าวมอนเทอเรย์ นอกชายฝั่งรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา ซึ่งมีลักษณะพิเศษที่มีความลาดชันสูงมากทันทีที่พ้นจากริมฝั่ง ทำให้สามารถสำรวจได้ในหลายระดับความลึก ทีมวิจัยใช้ยานสำรวจใต้น้ำบังคับจากระยะไกล ในการสำรวจครั้งนี้ โดยบังคับให้ยานดำสำรวจมากถึง 240 ครั้งทั้งในบริเวณอ่าวและอาณาบริเวณโดยรอบ เพื่อนับจำนวนสัตว์ทุกชนิดที่มีขนาดตั้งแต่ 1 เซนติเมตรขึ้นไป ตั้งแต่บริเวณผิวน้ำเรื่อยไปจนถึงที่ระดับความลึก 4,000 เมตร
จากนั้นทีมวิจัยนำเอาสัตว์ที่สังเกตการณ์ได้มาเทียบเคียงกับรายการของสัตว์ที่รู้จักกันว่าเป็นสิ่งมีชีวิตเรืองแสง พบว่า เมื่อถึงระดับความลึกระดับ 2,000 เมตร เป็นต้นไป มีสัตว์ที่ “ไม่สามารถจำแนกได้” เพราะไม่มีข้อมูลบ่งชี้ว่าเรืองแสงได้หรือไม่ มากถึง 40 เปอร์เซ็นต์ อย่างไรก็ตามเมื่อตัดส่วนที่จำแนกไม่ได้ออกไป ทีมวิจัยพบว่า สัตว์อื่นๆที่เหลือในทุกระดับความลึกมีอยู่มากถึง 75 เปอร์เซ็นต์ที่มีความสามารถในการเรืองแสง ซึ่งแย้งกับความเชื่อทั่วไปก่อนหน้านี้ ที่นักวิทยาศาสตร์คาดว่า จำนวนของสัตว์เรืองแสงจะมากขึ้นเป็นสัดส่วนตามระดับความลึกของทะเลนั่นเอง
ที่ระดับผิวน้ำทะเล สัตว์ 2 กลุ่มที่มีความสามารถในการเรืองแสง คือ แมงกะพรุน กับ ไซโฟโนฟอเรส ที่ 99 เปอร์เซ็นต์เรืองแสงได้ด้วยตัวมันเอง ลึกลงไปที่ระหว่าง 1,500-2,250 เมตร สัตว์เรืองแสงที่พบมากที่สุดเป็นสัตว์จำพวกหนอนทะเล หรือ มารีน เวิร์ม ในขณะที่สัตว์จำพวก ลาวาซีน ซึ่งล่องลอยไปตามกระแสน้ำเพื่อกรองเอาอาหารจากน้ำทะเล เป็นกลุ่มเรืองแสงใหญ่ที่สุด คิดเป็นครึ่งหนึ่งของสัตว์เรืองแสงที่พบในระดับลึกกว่า 2,250 เมตรเป็นต้นไป
ทั้งนี้ แสงสว่างสามารถส่องทะลุผิวน้ำลงไปได้มากที่สุดเพียง 200 เมตรจากผิวน้ำเท่านั้น ทำให้ภายในน้ำทะเลส่วนใหญ่ซึ่งมีความลึกเฉลี่ย 4,267 เมตร มีลักษณะดำมืด สัตว์ทะเลส่วนใหญ่เรืองแสงได้ด้วยตัวเอง เพื่อแสดงออกถึงความรู้สึกตามต้องการในเวลานั้น การเรืองแสงดังกล่าวส่วนใหญ่เป็นแสงเรืองนุ่มนวล ไม่สว่างจ้า ที่อาจกลายเป็นอันตรายต่อตัวสัตว์เอง เพราะอาจกลายเป็นตัวดึงดูดสัตว์นักล่าเข้ามาหามันนั่นเอง
ทีมวิจัยเตรียมใช้ข้อมูลครั้งนี้ เพื่อประเมินสัดส่วนของสัตว์เรืองแสงในระดับความลึกที่สูงกว่านี้ต่อไป
ที่มา มติชนออนไลน์
eosgear,ไร่รักษ์ไม้,สวนศิริผล,มูลไส้เดือน,ปุ๋ยมูลไส้เดือน,เกษตรแปรรูป,อุปกรณ์แค้มปิง,อุปกรณ์ป้องกันอุบัติภัย,เอาตัวรอดในภาวะวิกฤต
