วานิลลา กล้วยไม้ที่อาภัพ (15)
จาก คมชัดลึกออนไลน์
คมชัดลึก : ส่วนตัวฉันเองขณะนั้นเกิดความรู้สึกขึ้นในใจแต่ไม่ได้พูดออกมาว่า “แหม ต้นกล้วยไม้วานิลลาพันธุ์นี้มันกำลังออกดอกส่งกลิ่นฉุนมาก” เธอเชื่อไหมว่าฉันดื่มเข้าไปแล้วหลายคนต่างก็รุมเติมเหล้าใส่แก้วให้ฉันกันอย่างอุตลุด ขวดแล้วขวดเล่า เพราะรู้สึกว่าฉันเป็นคนน่ารักเอามากๆ สำหรับพวกเขา บางคนก่อนกลับถึงกับเข้ามากอดมาจูบฉัน
กว่าจะถึงเวลาบ่าย 3 โมงกว่าๆ ขณะนั้นฉันพยายามประคองตัวเองให้เดินตรงทางอย่างที่สุดแม้กระทั่งเดินมาขึ้นรถก็ยังเป็นปกติเพื่อป้องกันไม่ให้ใครดูถูกคนไทยคนหนึ่งซึ่งเป็นตัวแทนของคนทั้งชาติ กว่าจะมาถึงช่วงที่ขึ้นรถกลับโรงแรมที่พักมันก็แสนจะยากที่สุด
ระหว่างที่นั่งรถมาตามท้องถนน ฉันยังได้เห็นธงทิวของชาติต่างๆ ซึ่งถูกชักขึ้นสู่ยอดเสาอยู่บนเกาะกลางถนน ซึ่งมีธงไตรรงค์ของไทยรวมอยู่ด้วย ฉันนั่งน้ำตาไหลโดยไม่มีใครรู้ว่าภายในใจฉันกำลังนึกอะไรอยู่
ยัง มันยังไม่จบเรื่องราวที่เกี่ยวกับกล้วยไม้สกุลวานิลลา ค่ำวันนั้นมีรายการเลี้ยงรับรองเกิดขึ้นในสถานที่อีกแห่งหนึ่งซึ่งมีสภาพเปิดโล่ง ผู้รับเชิญทุกคนควรไปร่วมงานด้วยมารยาทที่ดี ตัวฉันเองก็ไป เพราะเป็นภาพลักษณ์ที่เขามองว่าไม่ใช่นายระพีแต่เป็นคนไทย อีกทั้งยังมีเพียงคนเดียวที่ไปปรากฏตัวภายในงานนานาชาติ
ครั้นไปถึงแล้วจึงเห็นว่ามีการจัดงานแบบเป็นกันเอง โดยเฉพาะวัฒนธรรมของคนในกลุ่มประเทศลาตินอเมริกาที่นิยมการจัดงานเลี้ยงแบบบาร์บีคิว ฉันได้สังเกตเห็นมีแขกทยอยกันมาร่วมงานเพิ่มมากยิ่งขึ้น
ส่วนตัวฉันนั้นแม้ยังไม่หายจากความรู้สึกมึนงงที่มันตกค้างมาจากช่วงบ่ายแต่ก็ยังสู้ทนนำปฏิบัติเพราะเห็นแก่ภาพลักษณ์ของชาติกำเนิดเป็นใหญ่ ค่ำวันนั้นส่วนใหญ่เป็นงานแบบบาร์บีคิวซึ่งเป็นวัฒนธรรมของคนในกลุ่มประเทศเขตร้อนในอเมริกาใต้ หรือที่เรียกกันว่า “ลาตินอเมริกา” ทั้งนี้เนื่องจากบรรดาเกาะต่างๆ ในพื้นที่เขตนี้ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมสเปนเอาไว้มากพอสมควร
คืนนี้ก็อีกนั่นแหละ หลังแขกรับเชิญบริโภคอาหารและเครื่องดื่มเข้าไปพอสมควร ดนตรีที่ค่อนข้างร้อนแรงก็เริ่มต้นขึ้น ส่วนฟลอร์เต้นรำนั้นก็คือพื้นดินที่เต็มไปด้วยฝุ่น
ฉันได้เห็นบรรดาแขกเริ่มทยอยกันเข้าไปสู่ฟลอร์เต้นรำ จนกระทั่งฝุ่นตลบอบอวลไปแทบจะทั่ว
ทั้งนี้ ฉันคงไม่เดินเข้าไปร่วมวงกับเขาอีก เพราะถือหลักที่ว่า “อะไรที่ปลีกตัวไม่ได้ก็จะต้องสู้ด้วยความอดทน หากอะไรที่พอจะถอยได้ก็ควรจะถอย”
"ระพี สาคริก"
