จาก โพสต์ทูเดย์

เรื่อง...อินทรชัย พาณิชกุล / ภาพ...ประกฤษณ์ จันทะวงษ์

กระสอบทรายแกว่งไกวด้วยแรงแข้ง นักมวยหนุ่มร่างกำยำ ผิวดำมะเมื่อม ระดมออกอาวุธใส่อย่างรวดเร็วและรุนแรงจนเหงื่อโทรมกาย เสียงปึงปังดังสนั่นราวกับมหรสพอันอึกทึกครึกโครม

สามารถ พยัคฆ์อรุณ ในชุดเสื้อกล้ามสีดำ กางเกงมวยไทย ยืนกอดอกจ้องมองลูกศิษย์ฝึกซ้อมด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ไม่ต่างจากเทรนเนอร์กำลังวางแผนกลยุทธ์อยู่ข้างเวที

ในวัยย่าง 53  ปฏิเสธไม่ได้ว่าเจ้าของเข็มขัดแชมป์มวยไทยเวทีลุุมพินี 4 เส้น และอดีตแชมป์โลกมวยสากลอาชีพรุ่นซูเปอร์แบนตั้มเวทของสภามวยโลกคนนี้ ยังคงหล่อเหลาสมฉายา "เพชฌฆาตหน้าหยก"

ไม่กี่วันที่ผ่านมา หลังจากออกมาวิพากษ์วิจารณ์ถึงความตกต่ำของวงการมวยไทย ตั้งแต่รูปแบบการชกบนเวทีที่ไร้ซึ่งศิลปะ ระบบการตัดสินอันผิดเพี้ยน และใบสั่งของเซียนมวยในสนาม ได้สร้างกระแสสั่นสะเทือนอย่างที่ไม่เคยปรากฎขึ้นมาก่อนในรอบหลายปี

วันนี้ ยอดมวยระดับตำนาน เปิดค่ายมวยภพธีรธรรม ซอยสายไหม 31 พูดคุยอย่างเปิดอกถึงทุกเรื่องราวที่ค้างคาใจ

ทำไมอยู่ดีๆถึงลุกขึ้นมาโพสต์เฟซบุ๊ก อะไรไปกระแทกใจ

ก็แค่โพสต์ระบายออกมาจากความรู้สึก ไม่คิดว่าจะเป็นกระแสใหญ่โตขนาดนี้ มันเป็นปัญหาที่เราเห็นมานานหลายปีแล้ว เห็นบรรยากาศสนามมวยอย่างราชดำเนิน สุมพินี คนดูมันหายไปเยอะ มีแต่เซียนมวย เห็นการชกบนเวทีที่นับวันชักจะกลายเป็นมวยปล้ำเข้าไปทุกที ศิลปะแม่ไม้มวยไทยอย่างหมัด เข่า ศอกสวยๆมันหายไปหมด เห็นการตัดสินของกรรมการที่ผิดไปจากสมัยก่อน บางคู่ที่เราดูมวยมันออกอาวุธเยอะแยะ แต่สุดท้ายแพ้ ก็สงสัยว่ามันแพ้ได้ยังไงวะ หรือว่าเราดูมวยไม่เป็นแล้ว (หัวเราะ) รวมๆแล้วรู้สึกว่าเฮ้ย มันตกต่ำถึงขนาดนี้แล้วเหรอ วงการมวยไทยยุคนี้มันเปลี่ยนแปลงไปจากยุคผมเยอะ

เล่าให้ฟังหน่อยถึงยุครุ่งเรือง-ตกต่ำของวงการมวยไทย

ช่วงที่ผมชกอยู่ประมาณปีพ.ศ.2521-2528 ถือเป็นยุครุ่งเรืองสุด รองลงมาคือ ยุคศึกวันทรงชัย ที่มียอดนักมวยอย่างคฤหาสน์ ส.สุภาวรรณ ฮิปปี้ สิงห์มณี แรมโบ้ (พงษ์ศิริ พ.ร่วมฤดี) สมัยนั้นเขาเล่นกันตามอาวุธ ไม่ว่าจะคนดู เซียนมวย หรือกรรมการก็ดูที่อาวุธเหมือนกันหมดว่า หมัด เท้า เข่า ศอกเข้าเป้าไหม แต่ 6-7 ปีที่ผ่านมานี้ กลายเป็นว่าไอ้นักมวยตัวที่มันออกอาวุธเยอะแยะ แต่นักมวยอีกตัวนึงกลับราคาเป็นต่อ เลยรู้สึกว่าอ๋อ ราคาต่อรองมันไปตามเซียนมวย เซียนมันดูอนาคต อนาคตในที่นี้หมายถึงลูกแข็งแรง

คำว่า"ลูกแข็งแรง"หมายความว่าอะไร

ลูกแข็งแรง ภาษามวยหมายถึง ปล้ำใน กอดตีเข่า ทุ่มล้ม ยกตัวอย่างเช่น สามยกแรกนักมวยตัวนึงออกอาวุธเตะเขาตลอด แต่พอยกที่สี่กลับโดนเขากอด ดักตีเข่า เหวี่ยงล้มทีเดียว ราคาไหลเลย ทีนี้ไอ้ตัวที่เป็นรองต่อให้เดินต่อยแค่ไหนก็ไม่มีผลแล้ว ทุกวันนี้มันให้คะแนนกันแค่ลูกแข็งแรงลูกเดียว

สมัยก่อนไอ้การกอดปล้ำ เหวี่ยงล้มไม่มีคะแนนนะ เอ้า ผมถามจริงๆถ้าคุณไม่ใช่คนดูมวย ระหว่างไปเตะเขาสามทีเข้าเป้าชัดๆกับเหวี่ยงเขาล้มทีเดียว คุณคิดว่าใครชนะ ก็ต้องไอ้คนที่ไปเตะเขาสามทีใช่ไหม เพราะมันออกอาวุธชัดเจน แต่นี่เตะต่อยแทบตาย มาโดนเหวี่ยงล้มทีเดียว แพ้เลย ก็เลยงงกับการให้คะแนนของกรรมการว่าให้คะแนนกันที่ลูกแข็งแรงอย่างเดียวเลยเหรอ มันเหมือนกับเราดูมวยไม่เป็นแล้ว งั้นก็อย่าไปดูมันเลย ทุกวันนี้ผมไม่ได้เข้าไปดูมวยในสนามมาหลายปีแล้ว ยกเว้นนัดที่ลูกศิษย์ผมขึ้นชก และก็จะดูเฉพาะคู่ที่ลูกศิษย์มันชกแค่นั้น เสร็จก็กลับบ้าน ใครมาจ้างให้ผมไปดูนัดละ 5,000 ผมก็ไม่ไป เพราะมันง่วง มันน่าเบื่อ ส่วนไอ้พวกที่ลุ้นๆเฮๆกันลั่นสนามนั่นขาเล่นทั้งนั้น

ขืนเป็นแบบนี้ส่งผลร้ายต่อวงการมวยไทยแน่นอน ต่อไปมวยเราสู้มวยต่างชาติไม่ได้แน่ ยิ่งไปต่อยในต่างประเทศยิ่งไม่มีทางชนะเขาได้เลย เพราะเขาไม่ให้คะแนนจากลูกแข็งแรง เขาให้ลูกออกอาวุธ ใครขยันออกอาวุธเข้าเป้ามากกว่าก็ได้คะแนน มึงไปเหวี่ยงๆตีๆดีแต่ทำเขาล้มไม่ได้คะแนนหรอก ถ้ามาต่อยบ้านเรา โอเค แต่ถ้าไปต่อยบ้านเขา เสร็จแน่ แล้วมึงอย่ามาบอกว่าเขาโกงนะ

ที่บอกว่าการตัดสินของกรรมการมีส่วนสำคัญที่ทำให้รูปแบบการชกเปลี่ยนไป คือยังไง

ปัญหาแท้จริงอยู่ที่เซียนมวย ในสนามมวยเขาจะเรียกพวกนี้ว่าขาใหญ่ ราคาต่อรองจะขึ้นอยู่กับพวกนี้ ลองให้ราคานักมวยตัวไหนเป็นต่อ อีกฝั่งก็ยากที่จะชนะแล้ว เพราะกรรมการตัดสินตามราคาต่อรองของเซียนมวย มันเลยไม่มีความเป็นมาตรฐาน พูดง่ายๆว่ากรรมการดูมวยไม่เป็น ไม่มีจุดยืนในการตัดสินว่าจะให้คะแนนแบบไหน จะให้มวยเตะ มวยหมัด มวยศอก มวยเข่า หรือให้ลูกแข็งแรงกันแน่ เช่น ก่อนชก เซียนมวยให้ราคาต่อ 10-1 บางทีรูปมวยอีกฝั่งไม่ได้แพ้อะไรเลย แต่มันก็ต้องแพ้ไปโดยปริยาย เพราะเซียนเขาให้ราคาเป็นต่อไปแล้ว กรรมการก็ตัดสินตามเซียน ไม่กล้าสวนกระแส

มีกรรมการอยู่ท่านหนึ่ง ผมเรียกแกอาจารย์เขียวหวาน เคยเป็นประธานกรรมการผู้ตัดสินสนามมวยลุมพินีสมัยผมชก ทุกวันนี้แกอายุ 80 กว่าแล้วยังเข้ามานั่งดูมวยในสนาม แต่กลับเหมือนคนดูมวยไม่เป็น แกบอก "เฮ้ย ตัดสินแบบนี้ได้ยังไง ไอ้ตัวนู้นออกอาวุธตั้งเยอะแยะ เสือกไปให้อีกตัวชนะ" เห็นไหม กรรมการรุ่นเก่ามองคนละมุมกับกรรมการรุ่นนี้เลย

ผมเชื่อว่าถ้าผู้ใหญ่ไม่ทำอะไรสักอย่าง อีกไม่เกินสิบปี คนดูมวยในสนามอาจมีไม่ถึงร้อยคน เวทีมวยจะเป็นเวทีร้างถ้ายังตัดสินกันแบบนี้ มันต้องรื้อใหม่หมดทั้งระบบ โดยเฉพาะเรื่องระบบการตัดสิน หนึ่งเลยที่จะต้องกระโดดเข้ามาดูแลคือ กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา สอง นายกสมาคมกีฬามวยไทยอาชีพแห่งประเทศไทย ทุกวันนี้นายกสมาคมแทบไม่มายุ่งกับวงการมวยไทยเลย ไม่เคยเข้าดูมวย สาม การกีฬาแห่งประเทศไทย เพราะเป็นคนร่างพ.ร.บ.กีฬามวย พ.ศ.2542 ต้องมีการเปลี่ยนแปลงระบบการตัดสินใหม่ เรียกกรรมการทุกเวทีมานั่งประชุมกันเลยว่าจะมีเกณฑ์ให้คะแนนแบบไหน ต้องให้คะแนนการออกอาวุธไม่ใช่การปล้ำ

แล้วที่เคยบอกว่าถ้าเป็นแบบนี้ค่ายเล็กตายหมดหมายความว่ายังไง

ค่ายเล็กหมายถึง ค่ายเล็กๆในต่างจังหวัดที่เอามวยเข้ามาต่อยในกรุงเทพ ยิ่งมาเจอค่ายใหญ่ไม่มีโอกาสชนะหรอก เจอเซียนมวยเขาล้อมกินกันหมด แล้วพวกนี้ต้านไม่ไหวหรอก เพราะเงินน้อย ไม่มีพรรคพวก เข้ามายังไงก็เสร็จ สุดท้ายพอเข้ามาต่อยแล้วถูกตัดสินให้แพ้ ก็ท้อ เลิกทำค่ายมวยกันไปเอง แตกต่างจากพวกค่ายมวยที่มีเงินมากๆ พวกเยอะๆ พอแย่งกันให้ราคาเป็นต่อได้ก็แพ้ยากแล้ว เพราะกรรมการก็ต้องให้นักมวยตัวที่ราคาเป็นต่อ นี่คือข้อได้เปรียบ

คนรุ่นเก่าๆในแวดวงมวยไทยคิดเหมือนกันไหม

คนรุ่นผมไม่มีใครเขาเข้ามาดูมวยกันแล้ว บางคนที่ยังเข้าสนามมวยคือไปเล่น แต่มีมุมมองเหมือนกันหมดคือ ดูมวยไม่เป็นแล้ว มั่นใจว่าเราดูไม่แพ้แน่นอน ต่อยเขาแทบตาย แต่ราคายังไหลไปอีกฝ่าย กรรมการเขาตัดสินออกมาก็ต้องยอมรับความจริง แต่ลึกๆแล้วมันก็รู้สึกค้างคาใจ ส่วนไอ้พวกที่เล่น มันไม่รู้ ไม่สนใจอะไรหรอกว่ามวยจะสวยจะงามยังไง สนแต่ผลแพ้ชนะ สนแต่เงินอย่างเดียว 

ออกมาวิจารณ์แบบนี้ไม่กลัวโดนเขม่นหรือ

มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวของผม ไม่เกี่ยวกับเรื่องของเขา พวกนี้ไม่มายุ่งกับผมหรอก

ถ้าเป็นเช่นนี้จะส่งผลอะไรต่อค่ายมวย ต่อการฝึกสอนนักมวยไหม

ทุกวันนี้ค่ายมวยมันก็เริ่มตามๆกันแล้ว มวยไทยมันไม่มีศิลปะแล้ว มีแต่มวยปล้ำ ค่ายมวยเขาไม่สอนกันแล้วลูกสวยๆอย่างหมัด เตะ ศอก เข่างามๆ สอนปล้ำอย่างเดียว จระเข้ฟาดหงฟาดหางไม่มีแล้ว พูดง่ายๆอย่างจระเข้ฟาดหาง มึงชนะอยู่ดีๆ ลองไปจระเข้ฟาดหางสักทีสิ ฟาดผิดปั๊บโดนกอดตีเหวี่ยงล้มทีเดียว แล้วเกิดแพ้ มึงโดนเซียนมวยถล่มแน่ว่ามึงจะโชว์ไปทำไมศิลปะน่ะ

ถามว่าครูมวยต้องเปลี่ยนรูปแบบการสอนไหม ตัวผมเองยืนยันว่าค่ายภพธีรธรรมไม่เปลี่ยนแน่ ศิลปะแม่ไม้มวยไทยหลากหลายยังต้องสอนอยู่ แต่จะเน้นเรื่องแข็งแรงขึ้น เพราะบางทีออกไปต่อยจริงแม่ไม้มวยไทยแทบจะไม่มีผล มันต้องใช้ความแข็งแรงสู้กัน หลักใครดีกว่า เหวี่ยงไม่ล้ม ตีเข่าหนักๆ ผมยังยึดมั่นเรื่องศิลปะอยู่ เพราะมวยจะแพ้หรือชนะก็ต้องยอมรับการตัดสินของกรรมการ แม้จะสงสัยว่ามวยกูแพ้ตรงไหนวะ แต่จะให้ไปโวยวายก็คงไม่ทำ เพราะเราไม่ใช่คนเล่น

แบบนี้คนที่จะเข้ามาดูศิลปะแม่ไม้มวยไทยในสนามก็อาจต้องผิดหวัง

(พยักหน้า) แถมเรายังต้องมาเหนื่อยต้องมาปวดหัวกับการตอบคำถามด้วย ทุกครั้งที่มวยค่ายผมขึ้นชกก็จะมีลูกศิษย์ตามไปดูหลายสิบคน ฝรั่งทั้งนั้น บางทีเขาดูแล้สงสัยว่าแพ้ตรงไหน แพ้ได้ยังไง ทั้งที่สายตาเขาดูแล้วชนะ เราก็ต้องมาคอยตอบปัญหาเหล่านี้ จะให้บอกว่าแพ้เพราะกระแสหน้าเสื่อ แพ้เพราะเซียนมวย ก็จะทำให้ภาพพจน์มวยไทยดูไม่ดี ไม่รู้จะตอบเขายังไง สุดท้ายก็ต้องตอบเขาไปว่าเมื่อกรรมการตัดสินก็ต้องเคารพคำตัดสินเขา ลูกศิษย์ต่างชาติที่มาเรียนมวยไทยเขาต้องการมาดูศิลปะก็ต้องผิดหวัง เพราะจากที่เห็นมันไม่ใช่ศิลปะแล้ว

ยังมีคนเดินเข้ามาฝากตัวเป็นศิษย์เพื่ออยากเป็นนักมวยไทยอาชีพเยอะอยู่ไหม

น้อยครับ (ตอบเร็ว) 90 % ของคนที่มาเรียนกับผม มาเรียนเพื่อป้องกันตัว ออกกำลังกาย ลดน้ำหนัก อีก 10 % ก็จะเป็นไอ้พวกนี้ (ชี้ไปยังกลุ่มนักมวยวัยรุ่นอายุราว 12-18 ปีที่กำลังชกลมกันอย่างคึกคัก) ไอ้พวกตัวเล็กพวกนี้ ถามว่าเขารู้ไหมว่าวงการมวยไทยสมัยนี้เป็นยังไง ไม่รู้หรอก เขายังเด็ก แต่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักมวยไทยเพราะอยากเก่ง อยากมีชื่อเสียง อยากประสบความสำเร็จอย่างครูมาด (ชื่อเล่นที่ลูกศิษย์ลูกหามักเรียกขาน)

วิธีสอนสไตล์ของสามารถ พยัคฆ์อรุณเป็นอย่างไร

ผมเลี้ยงเหมือนลูกหลานทุกคน บางคนเลี้ยงมาตั้งแต่อายุ 7 ขวบ สอนการชกมวยไทยตั้งแต่เบสิก ต่อยยังไง เตะยังไง ศิลปะแม่ไม้มวยไทยทุกอย่าง จนคนในวงการยอมรับกันว่านักมวยของผมอาวุธหลากหลาย แม่ไม้มวยไทยมีครบหมด เขาว่า "เฮ้ย มวยของสามารถ ไอ้พวกนี้ฝีมือทุกตัว อาวุธสวยงามหมด" ที่ผมสอนให้ทุกอย่างเพราะไม่อยากให้เป็นมวยที่ใช้แต่กำลัง ผมบอกเด็กๆเสมอว่าอยู่บนเวที อย่าตกใจ ใช้หัวอย่างเดียวเวลาต่อย สมาธิสำคัญมาก ผมไม่เคยด่าเวลาเขาแพ้ ไม่เคยใส่อารมณ์ เพราะเราไม่ใช่คนเล่น เรารู้ว่าแพ้เพราะอะไร กระดูกสู้เขาไม่ได้ ตัวเล็กกว่าเขา ก็ต้องให้กำลังใจ แพ้ไม่เป็นไร คราวหน้าเอาใหม่

นอกจากนี้ยังสอนเรื่องมารยาท เจอผู้ใหญ่ทำยังไงไม่ต้องให้บอก ผู้ปกครองมาต้องยกมือไหว้เขาทุกคน หรือมีชาวต่างชาติมากินนอนที่ค่าย เราจะบอกว่าพยายามคุยกับเขานะ ไม่ใช่เขามาคนเดียวแล้วปล่อยให้เขานั่งเหงา จนเดี๋ยวนี้เด็กๆมันพูดภาษากันคล่องแล้ว แม้กระทั่งเรื่องความสะอาด แต่งตัวสะอาด แต่ห้องนอนทำไมรกไร้ระเบียบ เขาก็ต้องเก็บกวาดดูแลกันทุกวัน ผมจะไม่พูดมึง-กูกับเด็ก อกเขาอกเรา ใครมาด่าเรา เราก็ไม่ชอบ ถ้าเราไปด่าเขาเขาก็ไม่ชอบ แต่บางทีวัยรุ่นมันก็มีบ้างพูดกัน ไอ้เหี้ย ไอ้สัตว์ แต่อย่าพูดให้ครูมาดได้ยินนะ ครูมาดตีนะ เอาเข้าจริง ผมไม่เคยตีหรอก ให้ผู้จัดการค่ายเขาเป็นคนตีแทน (ยิ้มกว้าง)

สุดท้ายอาชีพนักมวยไทยเรื่องการเก็บเงินนี่สำคัญที่สุด ทุกวันนี้ผมสั่งนักมวยและเทรนเนอร์ทุกคนว่าต้องรู้จักเก็บหอมรอมริบ เพราะวันนึง อายุ 28-29 ต่อยไม่ไหว ถ้าไม่มีเงินเก็บจะไปทำอะไร เดือดร้อนขึ้นมาจะทำยังไง เราเห็นตัวอย่างมาเยอะ นักมวยตกอับน่าสงสารมาก ตัวผมเองเก็บเงินตั้งแต่ขึ้นชกครั้งแรก เก็บเองโดยไม่ต้องมีใครมาบอก อายุ 18 ผมมีเงินล้านกว่าบาทแล้ว

จุดสูงสุดของอาชีพนักมวยไทยอยู่ตรงไหน

มวยไทยมันต้องเป็นแชมป์ เด็กหลายคนอยากเป็นยอดมวยเหมือนครูมาด ผมก็ให้กำลังใจเขาว่าบางทีไม่ต้องไปถึงยอดมวยหรอก เพราะการเป็นยอดมวยได้มันยาก แค่ต่อยให้ดีๆยืนพื้นสักนัดละ 4-5 หมื่นก็มากกว่าเงินเดือนปริญญาตรีแล้ว หลังจากนั้นอาจผันตัวไปเป็นครูมวยสอนที่เมืองนอก ถ้าสอนเป็นสอนเก่งได้แน่เดือนละเป็นแสน ผมถึงได้สอนลูกศิษย์ทุกคนว่าต้องสวนมวยให้เป็นนะ จำที่ครูมาดสอนให้แม่น ทุกวันนี้ช่วงไหนมีนักเรียนเยอะก็เอาไอ้พวกนี้แหละไปช่วยสอน บอกเขาว่าฝึกเยอะๆ ต่อยมวยไม่ดัง ก็ไปเป็นครูมวยในต่างประเทศ ชีวิตมันมีทางไปของมัน

ความสุข ณ วันนี้

อยู่กับเด็กๆ ผมถึงไม่ออกไปไหนเลย ถ้าไม่มีงานข้างนอกแทบไม่เดินออกนอกค่ายด้วยซ้ำ ก็อยู่แบบนี้แหละ เห็นเด็กๆเขาเล่นกัน เรามีความสุขแล้ว วันสำคัญที่ค่ายมวยปิด ก็จะยกโขยงไปเที่ยวกันทั้งค่าย 20-30 คน ไปอยู่สองคืนสามวัน กินเที่ยว สนุกกันให้เต็มที่ ความสุขของผมมีแค่นี้แหละครับ

ไร่รักษ์ไม้,Eosgear,มูลไส้เดือน,อุปกรณ์ป้องกันอุบัติภัย,victorinox,แปรรูป,อุปกรณ์แค้มปิง,servival Kit,ราคา,อร่อย