จากประชาชาติธุรกิจ
ความเสียหายในโครงการรับจำนำข้าวนอกเหนือจาก "การทุจริต" อันแยบยลแล้ว ปัญหาค่าใช้จ่ายอื่นๆ ซึ่งเป็น "ค่าโสหุ้ย" กลายเป็นภาระอันหนักอึ้งของงบประมาณอย่างมิอาจปฏิเสธได้ เม็ดเงินจำนวนนี้ไม่เกี่ยวกับชาวนาแต่เป็น "ค่าบริหารจัดการ" เพราะหลักการจำนำต้องมีข้าวมาสำแดง ซึ่งสศค.ประเมินว่าค่าบริหารจัดการจำนำข้าวฤดูการผลิตปี 2554/55 และนาปรังปี 2555 เป็นเงิน 38,800 ล้านบาท ใช้สำหรับเป็นค่าเช่าโกดัง ค่าแปรสภาพข้าว ค่าเซอร์เวเยอร์ และดอกเบี้ย
ขณะเดียวกัน ต้องมีค่าใช้จ่ายอื่นๆ เช่น ค่าจ้างโรงสีอีก 11,800 ล้านบาท ค่ากระสอบป่านบรรจุข้าวต้องนำเข้าจากปากีสถาน บังกลาเทศ และอินเดีย โดยเฉลี่ยข้าว 1 ตันใช้ 6 ใบครึ่ง ข้าวที่รับจำนำมีทั้งหมด 21.7 ล้านตัน ต้องใช้ 120-130 ล้านใบ ตกใบละ 43 บาท รวมเป็นเงินค่าใช้จ่ายซื้อกระสอบป่าน ราวๆ 5,000 ล้านบาท นอกจากนี้ ยังมีค่าขนส่งข้าวจากโกดัง โรงสีมายังโกดังของรัฐบาลแล้วขนไปยังท่าเรือเพื่อส่งออก ซึ่งเท่ากับต้องจ่ายค่าขนส่ง 2 ต่อ คิดเป็นเงินราวๆ 4,000 ล้านบาท
นั่นเท่ากับรัฐบาลต้องใช้เม็ดเงินถึง 59,600 ล้านบาท มาเป็นค่าบริหารจัดการและค่าใช้จ่ายอื่นที่เป็นองค์ประกอบในการรับจำนำ ซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับรายได้ของชาวนาโดยตรงส่วนใหญ่ตกอยู่ในมือโรงสีไปแบบเต็มๆ
ก่อนที่รัฐบาลจะเริ่มโครงการรับจำนำข้าวตันละ15,000 บาท ธ.ก.ส.เคยคำนวณรายได้สุทธิของชาวนาหากเข้าโครงการรับจำนำจะมีกำไรเฉลี่ยๆ ตันละ 4,000 บาท หากคิดจากปริมาณข้าวที่รับจำนำ 21.7 ตัน เม็ดเงินที่เป็นตัวกำไรตกไปอยู่ในกระเป๋าชาวนาแบบเต็มๆ เพียง 84,000 ล้านบาทจากงบประมาณในโครงการทั้งหมด 6.1 แสนล้านบาท
สมมติรัฐบาลไม่ใช้นโยบายจำนำข้าวราคาสูง 1.5 หมื่นบาท/ตัน ตั้งแต่ตอนแรก แต่ใช้นโยบาย "ประกันรายได้" ของชาวนาแทนเท่ากับว่ารัฐบาลใช้เงินไปแค่ 84,000 ล้านบาทเท่านั้น โดยผ่านบัญชีธ.ก.ส. ไปใส่กระเป๋าชาวนาตรงๆ ตันละ 4,000 บาท ไม่ต้องเสีย "ค่าโสหุ้ย" ที่เป็นค่าบริหารจัดการ ค่าขนส่ง ค่าจ้างโรงสี ค่าถุงใส่ข้าวที่ต้องนำเข้า
แต่ถ้ารัฐบาลใจป้ำ เอาเม็ด "ค่าโสหุ้ย" จำนวน 59,600 ล้านบาทไปเพิ่มให้ชาวนาโดยไปรวมกับ 84,000 ล้านบาท จะทำให้รัฐบาลมีเงินอุดหนุนชาวนาเป็นเงินเกือบๆ 144,000 ล้านบาท
ยิ่งหากจะให้เป็นธรรมอาจจะใช้วิธีชาวนารวย ชาวนาระดับปานกลางและชาวนายากจนอาจจะได้มากหน่อย ใช้เงินไม่ต้องเยอะ ชาวนาก็จะได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยดีกว่าจำนำสูงกว่าราคาตลาดเป็นไหนๆ
แต่อาจไม่ถูกใจเสือหิวและกลุ่มโรงสีที่หากินไม่ได้
ที่มา : นสพ.ข่าวสด
ไร่รักษ์ไม้,มูลไส้เดือน,ปุ๋ยมูลไส้เดือน,เกษตรแปรรูป,อุปกรณ์แค้มปิง,อุปกรณ์ป้องกันอุบัติภัย,เอาตัวรอดในภาวะวิกฤต
